میراث فرهنگی و معنوی مورد اختلاف ایران

این دیگه بحثی نداره که
کشوری در سال 1991 متولد شده
با خرید ورزشکار و مدال المپیک برای خودش اعتبار میخره
فرمول یک و المپیک اروپایی و یوروویژن رو میزبانی میکنه
ساخت و ساز بناهای معروف توسط معتبرترین شرکتهای خارجی برای این کشور نمادسازی کنند
شهر باکو یکباره با 250 کیلومتر مربع (اندازه تبریز و کوچکتر از مشهد و یک سوم تهران) بشدت متحول میشه

کل شهرو توی نیم ساعت میشه گشت (خودم اینکارو کردم)
شهر تلفیقی از سنت و مدرنیته است و بسیار قشنگه

حالا این کشور نیاز به چیزهای دیگه ای داره
هر چیزی که مشترک بوده رو با خرج دلار میخواد بزنه به نام خودش
اصلا کاری نداره که اون قبلا به ایران وصل بوده نه ایران به اون
تاریخ رو دستکاری میکنه میراث فرهنگی رو میخواد به نام خودش بزنه و غیره

به جز بادگیر و مولوی که وضعشون اظهر من الشمس است (رجوع کنید به تصاویر دوبی در سال 1960)
و شجره نامه مولوی

بقیشون رو اذربایجان ادعا کرده
حالا کاربر و استارتر ترک زبان دقیقا میخواد چی رو بررسی کنه نمیدونم
مثلا میخواد بگه عاشیق ها در تبریز هم هستند خب اره

نوروز در باکو هم هست خب اره

کی از کی جدا شده هم که حتما مهم نیست

یونسکو هم نشون داده پول که باشه همه چی براش حله

پول حرف میزد (قانون دنیای امروز) بقیه چیزها مهم نیست
اذربایجان پول داره
یه بخشیش صرف جیب خاندان هزارفامیل علیف میشه
یه سریش صرف روبنای شهر باکو (پایتخت) و خریدن اعتبار با میزبانی از رویدادهای فرهنگی و هنری و ورزشی
یه سریش هم میره تو جیب نهادهای بین المللی برای خریدن تاریخ و میراث

ولی حقیقت ماجرا که فقر شدید مردم اذربایجان در کرانه های باکو و سایر شهرها (به جز گنجه) هست فراموش میشه

اکثریت مشکل دار
اقلیت مرفه
همون چیزی که پانترکهای ایرانی (مرکزگرایی) ازش ناله می کنند به طرز شدیدتری در این همسایه شمالی اجرا میشه

برای امتحان می تونید دوستانی از لنکران سومگاییت و غیره تو نت برای خودتون پیدا کنید و درباره اوضاع اقتصادی کشورشون ازشون بپرسید (من اینکارو کردم)
برای پی بردن به صحت گفته هام می تونید خودتون دست بکار بشید

تزول دوستلار

صبا روز...